हिजो जस्तो,आज पनि त्यसरी चल्दै छ
सन्ध्याको आगमनसगैँ,रात उसै ढल्दै छ

बस्ती वाक्लो,तर आफु एक्लो भएकी छु
मदहोसी ले यहाँ हरेक प्रहर छल्दै छ

सम्झनामा पल्पल मुटु दुखि रहने
वाहिर हाँसे नि वरै भित्री मन जल्दै छ

भो अब धेरै नसताउ न प्रिय तिमी
आखिर दुई मन आज,एक्तिरै गल्दै छ

मिलनका ती क्षणहरु,परेलीमा सजाउँदै
तिम्रै प्रतिक्षामा,दियोहरु अझै बल्दै छ

आशा गुरुङ (बेलायत)